Ik was 18 jaar en zat met mijn vader op de bank, de tv stond aan en ineens realiseerde ik me dat ik ooit dood zou gaan. En dan? Dan zou er niks meer zijn, dan zou ik niet eens meer kunnen denken dat er niks is, dan zou ik niet eens meer kunnen reflecteren op mijn leven. Het beangstigde me zo enorm dat ik een paniekaanval kreeg. Mijn hartslag knalde door mijn lijf en het werd zwart voor mijn ogen.
Later die dag zat ik op de fiets. Ik fietste richting de stad. Ik heb geen idee meer wat ik ging doen, maar ik weet nog goed hoe ik me voelde. Er was iets veranderd in mij, ergens iets verschoven. Ik realiseerde me ineens dat ieder mens zijn eigen gedachten heeft, ook als ik er niet bij ben. Dat ieder mens net als ik wensen heeft, verlangens en eigen angsten. Dat ieder mens exact zo is als ik ook ben: mens, met alles wat daarbij hoort.
Ik ging gebukt onder het knagende gevoel niet het juiste leven te leven...
Wat ik me nu realiseer is dat mijn angst voor de dood, die eerste paniekaanval, het begin was van een existentiële pijn die ik lang meegedragen heb. Ik zocht naar betekenis in mijn leven, naar iets wat me voldoening zou geven, maar het lukte me maar niet om het te vinden. Jarenlang heb ik last gehad van die existentiële pijn, in het begin was het nog een knagend gevoel niet het juiste leven te leven, maar de pijn werd steeds erger, steeds vaker piekerde ik over wat ik met mijn leven moest en of ik ooit wel mijn potentieel zou bereiken…
... totdat ik leerde kiezen vanuit liefde.
Mijn angst voor de dood - mijn existentiële pijn - verdween toen ik de leerde om voor mezelf te kiezen en om te leven vanuit liefde, niet vanuit angst. Ik kan me voorstellen dat dat gek klinkt. Door de jaren heen heb ik namelijk zelf mensen horen praten over leven vanuit liefde, over keuzes maken vanuit liefde of keuzes maken vanuit angst. En eerlijk is eerlijk, ik snapte het nooit helemaal en nam het maar gewoon aan.
Zo vertelde een coach (Dominique van Wingerden - aanrader!) mij ooit een heel persoonlijk verhaal. Ze had een bijna-doodervaring door een bootongeluk. In die korte tijd dat ze dood was ging haar leven aan haar voorbij en bij alle keuzes die ze in haar leven had gemaakt voelde ze of ze die keuze vanuit liefde of vanuit angst had gemaakt.
Toen Dominique dit mij vertelde snapte ik niet wat ze bedoelde. Tijd voor wat uitleg…
Wat is dat dan keuzes maken vanuit liefde?
Laat ik eerst eens beschrijven hoe gedrag en keuzes vanuit angst ontstaan. Jarenlang heb ik de overtuiging gehad dat ik niet goed genoeg ben en dat ik me moet aanpassen om liefde (erkenning en acceptatie) waard te zijn. Die angst werd een drijfveer om mezelf altijd maar te verbeteren en aan te passen. Het hield patronen in stand die me in de weg kwamen te zitten. Patronen zoals pleasen en perfectionisme.
Door de jaren heen raakte ik door die patronen en de keuzes die ik maakte steeds verder verwijderd van meZelf. Ik kende meZelf gewoon niet meer. Ik schrijf hier Zelf bewust met een hoofdletter, omdat ik het heb over mijn ‘ware zelf’, de Jochem die ik echt ben en wil zijn. Door alle aanpassingen die ik maakte op basis van wat ik dacht dat van mij verwacht werd door de buitenwereld, wist ik uiteindelijk niet meer wie ik nou echt ben, wat mijn waarden zijn, wat ik belangrijk vind in het leven en welke impact ik wil maken.
Je kan je misschien voorstellen dat dat ervoor zorgde dat het me op een gegeven moment gewoonweg niet meer lukte om keuzes te maken. Het zorgde voor enorm veel vertwijfeling en het knagende gevoel dat ik niet het juiste leven leefde, dat ik niet tot mijn recht kwam, dat wat er in mij zat er niet uitkwam.
Zo bleef ik - veel langer dan gezond voor me was - werken voor een relatief fijne werkgever. Want ik kon daar stappen zetten, en steeds een beetje meer geld verdienen. Die baan gaf mij veiligheid in de vorm van een goed salaris en het stukje status en ‘identieit’ dat daarbij kwam. Dus logisch dat ik daar bleef werken, toch?
Ook op andere vlakken in mijn leven, zoals in mijn relaties en in contact met vrienden en familie, maakte ik keuzes vanuit een overtuiging niet goed genoeg te zijn. Ik ging toch wel naar dat ene verjaardagsfeestje, terwijl ik ergens van binnen voelde dat ik niet fit genoeg was. Ik dronk toch wel dat ene biertje dat ik ‘aangeboden’ kreeg, terwijl ik ergens van binnen voelde dat het te veel werd. Ik praatte toch wel mee met die vervelende collega, terwijl ik voelde dat ik het niet met hem eens was.
Ons hoofd houdt belemmerende en angst gedreven patronen in stand
Wat ik nu zie is dat ik alle grote keuzes in mijn leven met mijn hoofd - met mijn verstand - probeerde te maken, gedreven vanuit angst. Ik maakte lijstjes met voor- en tegen-argumenten om erachter te komen welke nieuwe baan de beste keuze was. Zelfs toen het in mijn relatie niet goed liep, maakte ik een lijstje met voors en tegens om erachter te komen of ik nou moest opgeven of moest doorgaan.
Luisteren naar mijn gevoel, naar mijn intuïtie, naar meZelf lukte me niet meer; ik was door alle aanpassing de verbinding met mijn ware Zelf verloren. Uiteindelijk liep ik vast: een existentiële crisis, een burn-out en een breakup. Enorm verdrietig, maar gelukkig motiveerde het me om op zoek te gaan naar wie ik nou echt ben, om mijn angst onder ogen te komen en om mezelf volledig te accepteren zoals ik ben.
Door de verbinding met mezelf te herstellen kreeg ik weer toegang tot mijn innerlijke kompas
Het herstellen van de verbinding met meZelf - het ontdekken en accepteren wie ik ben - was nodig om weer te leren luisteren naar mijn gevoel. Het helpt me nu om krachtige keuzes te maken vanuit liefde, vanuit een diepe intuïtie. Dat wil niet zeggen dat al mijn angsten meteen verdwenen zijn, maar ik kan steeds beter voelen wanneer ik een keuze maak vanuit liefde of vanuit angst.
Keuzes vanuit liefde voelen distinctief anders dan keuzes vanuit angst. Als je een keuze maakt vanuit liefde dan voel je dat het stroomt, dat het in lijn is met wie je bent en waar je voor staat. Ik merk dat het een leerproces blijft en dat ik steeds weer nieuwe stukjes van mezelf leer kennen en stukjes trauma (angst, verdriet en belemmerende overtuigingen) verwerk.
Toch is mijn angst voor de dood volledig verdwenen. De existentiële pijn die me zo achtervolgd heeft is verdwenen. Ik voel dat ik het juiste leven leef en dat en ik weet welke impact ik wil maken.
Klaar met gepieker en stress? Herstel de verbinding met jezelf!
Wellicht herken je de angst voor de dood, of het gepieker en de stress die existentiële pijn met zich meebrengt en vraag je je af: hoe herstel ik dan de verbinding met mezelf? Hoe krijg ik weer toegang tot mijn innerlijke kompas? Hoe ervaar ik meer betekenis en rust in mijn leven?
Het heeft mij een behoorlijk aantal jaren gekost voordat ik weer écht leerde luisteren naar mezelf. Door de jaren heen heb ik alles verzameld wat mij heeft geholpen, in de hoop dat ik ooit de kans zou krijgen het te delen. Ik geloof niet dat er een magisch recept is met exact dezelfde ingrediënten dat voor iedereen hetzelfde is. Uiteindelijk gaat het erom dat je ervoor kiest om het werk te doen wat jij nodig hebt om de verbinding met jezelf te herstellen. Ik geloof wel dat er bepaalde stappen zijn die in elk proces voorkomen. Deze stappen, oefeningen, ervaringen en inzichten, deel ik graag met je. Dat doe ik in mijn coaching, in mijn workshops en in mijn trainingen en gewoon hier op mijn website.
Lees hier verder: zo herstel je de verbinding met jezelf en krijg je weer toegang tot je innerlijke kompas.
We hebben allemaal onze eigen bergen te beklimmen. Zoek de mensen, vrienden, familieleden, coaches of therapeuten die de berg zelf al beklommen hebben en waar jij je veilig bij voelt. Ze kunnen je vertrouwen geven en ondersteunen bij jouw proces.
Commentaires